Dlaczego warto rozwijać swoje zainteresowania to temat, który był powodem mojej wizyty w macierzystej szkole. Zostałam zaproszona do szkoły, aby opowiedzieć o tym uczniom ze szkoły podstawowej.
Dlaczego właśnie ja?
Myślę, że szczególnie dlatego, że zostałam współautorką książki „Chcę Wwwięcej Jak zarabiać online na swojej wiedzy”. Napisałam rozdział „Jak zarabiam na swoim hobby?”, w którym opisałam kulisy prowadzenia kanału na YouTube związanego z szydełkowaniem.
Myślą przewodnią spotkania był fragment z mojego rozdziału Warto podążać za swoimi marzeniami, bo nawet najmniejsza iskra może rozpalić ogień kreatywności.
Moje spotkanie ze społecznością szkoły podzieliłam na 2 moduły:
1. Moduł 1: Jak powstaje książka- dla uczniów klas 4-8
2. Moduł 2: Warsztaty- nauka szydełkowania- dla uczniów klas 4-5
W ramach pierwszego modułu omówiłam etapy powstawania książki. Uczniowie z zainteresowaniem obejrzeli prezentację multimedialną „Jak powstaje książka”. Przygotowałam ją w oparciu o to, jakie działania towarzyszyły powstaniu książki „Chcę Wwwięcej”. Dodatkową atrakcją były fragmenty filmów z drukowania tej książki w księgarni Opolgraf. Natomiast osoby dorosłe mogły zakupić książkę.
Więcej miejsca w artykule poświęcę jednak drugiemu modułowi, czyli warsztatom nauki szydełkowania. Warsztaty prowadziłam z uczniami klasy 4 i 5. Grupę stanowiły zarówno dziewczynki, jak i chłopcy. Było to nie tylko fascynujące doświadczenie, ale również podróż przez różnorodność dziecięcych umiejętności i pasji.
Zanim jednak przejdę do szczegółów, warto zastanowić się nad znaczeniem edukacji artystycznej w szkole podstawowej. Czy naprawdę warto wprowadzać warsztaty rękodzielnicze do programu nauczania?
Dzieci są istotami kreatywnymi, a sztuka pozwala im rozwijać tę kreatywność na różne sposoby. Edukacja artystyczna nie tylko uczy umiejętności plastycznych, ale także rozwija wyobraźnię, zdolność wyrażania siebie i postrzegania świata w sposób unikalny dla każdego dziecka.
W ramach programu nauczania warto zatem zintegrować warsztaty rękodzielnicze, takie jak szydełkowanie, czy szycie, aby umożliwić uczniom rozwijanie się w wielu obszarach jednocześnie. Twierdzę tak na podstawie obserwacji i zainteresowania tych dzieci tematem warsztatów.
Planowanie warsztatów to kluczowy element udanych zajęć. Wybór odpowiednich materiałów, takich jak kolorowe włóczki i odpowiednie szydełka, oraz dostosowanie trudności do wieku uczniów to kwestie wymagające uwagi.
Naukę szydełkowania najlepiej zacząć od grubszych włóczek i większych szydełek. Łatwiej będzie dzieciom opanować samą technikę trzymania szydełka oraz włóczki. Przewidziałam, że nie wszystkie dzieci będą miały swoje materiały, dlatego przyniosłam swoje kłębuszki i szydełka, których mi , na szczęście, nie brakuje.
Na to spotkanie opracowałam specjalnie nowe wzory zakładek do książek w postaci kolorowego ptaszka, złotej rybki, szarej myszki i różowego kwiatka. Miałam nadzieję, że okażą się interesujące dla dzieci.
Przygotowałam się psychicznie na możliwe nieprzewidziane sytuacje. Zakładałam, że nie wszystko pójdzie zgodnie z planem, ale elastyczność to klucz do sukcesu.
Pierwsze wrażenie podczas spotkania z dziećmi było bardzo motywujące. Okazało się, że większość z nich miała potrzebne materiały i była pełna energii. Ich radość, ciekawość i chęć nauki były nieocenione. Opowiadając o swojej pasji szydełkowania, starałam się zarażać ich entuzjazmem. Oczywiście, nie każde dziecko reagowało tak samo, ale duże zainteresowanie wyrażały zarówno dziewczynki, jak i chłopcy.
Kiedy już wszyscy zasiedli do pracy, zaczęły się pojawiać pierwsze trudności. Różnice w umiejętnościach dzieci były bardzo widoczne, ale to właśnie tutaj tkwi piękno edukacji artystycznej. Pomagałam słabszym uczniom, a jednocześnie zachęcałam zdolniejszych do samodzielności. Pierwsze oczka dla wszystkich okazały się niezwykle trudne. Tak, jak przewidywałam, najwięcej problemów było z samym trzymaniem szydełka i nici. Samo zademonstrowanie nie wystarczało, każdemu kursantowi należało wyjaśnić, jak zrobić magiczną pętelkę i pierwsze oczko.
Oczywiście, w trakcie warsztatów pojawiły się nieplanowane przerwy i utrudnienia. Szydełka, które się gięły, włóczki, które się plątały- to sytuacje, które trzeba było szybko rozwiązać. Dla mnie była to chwila sprawdzająca elastyczność i umiejętność radzenia sobie z niespodziewanymi wydarzeniami.
Ważne jest, aby nie popaść w zakłopotanie w obliczu problemów, lecz traktować je jako naturalną część procesu nauczania. Nie zawsze wszystko pójdzie zgodnie z planem, ale to właśnie w nieoczekiwanych sytuacjach kryje się możliwość nauki dla nauczyciela i uczniów.
Krok po kroku wyjaśniałam uczniom, jak korzystać z szydełka i włóczki. To fascynujące obserwować, jak każde dziecko interpretowało te instrukcje na swój sposób. Podczas gdy jedno dziecko szydełkowało dość zręcznie, inne nie potrafiło zawiązać zwykłego węzełka. Te drugie potrzebowały znacznie więcej pomocy i przewodnika przez cały proces twórczy.
Podczas gdy dzieci pracowały, ja obserwowałam ich twórczość z uśmiechem na twarzy. Każde dzieło było niepowtarzalne, a różnorodność prac zaskakująca. Wprawdzie nie udało nam się zrobić zakładek do książek podczas półtora godzinnych warsztatów, ale efekty pracy były zadowalające. Dzieci nauczyły się robić oczka łańcuszka i połknęły bakcyla. Pochwaliłam za ich zaangażowanie, bo nawet najmniejsze dzieło zasługuje na uznanie.
Pomimo wszelkich trudności, chwile radości i dumy uczniów z efektów swojej pracy były bezcenne. To właśnie w tych momentach zapominały o włożonym wysiłku. Nawet te, które miały początkowo wątpliwości, z dumą prezentowały swoje własnoręcznie wykonane dzieła. Co więcej, obiecały, że będą rozwijać swoje przekonanie do szydełkowania, ponieważ przekonały się dlaczego warto rozwijać swoje zainteresowania.
Jestem przekonana, że przynajmniej niektóre z nich. Mogę przytoczyć nawet dowód w postaci robótki mojej 10-letniej wnusi, która codziennie ćwiczy na szydełku. Dzieci obiecały, że nawet postarają się zrobić te zakładki razem z moimi poradnikami na YT.
Podsumowując moją wizytę w szkole i warsztaty szydełkowania, dochodzę do wniosku, że edukacja artystyczna to nie tylko przekazywanie umiejętności, ale także rozwijanie indywidualności każdego ucznia. Dzieci uczą się nie tylko technik rękodzielniczych, ale także pracy zespołowej, cierpliwości i wytrwałości. Edukacja artystyczna to klucz do rozwijania nie tylko umiejętności manualnych, odkrywania swoich pasji, ale także rozwijania osobowości. Dobrze by było, aby warsztaty rękodzielnicze stały się stałym elementem programu nauczania, dając dzieciom szansę na rozwijanie się poprzez sztukę.
Więcej o tym spotkaniu można przeczytać na stronie szkoły w artykule Niezwykły dzień w bibliotece szkolnej.
